in fair trade kleding

waarom ik (meestal) fair trade kleding koop

Een paar jaar geleden had ik een reflectief hoogtepunt en vond ik dat ik minder kleding moest kopen. Ik wist nog niet zoveel van de kledingindustrie af maar ik vond dat ik teveel had en teveel kocht. Ik las een blog over iemand die een jaar lang niets nieuws had gekocht. Ik dacht: dat ga ik ook doen (een periode). Ik heb het een half jaar vol gehouden. In deze periode ging ik wat meer lezen en kijken over kleding en hoe ’t wordt gemaakt. Ik kwam erachter dat achter kleding een super vervuilende industrie zit waar veel mensen slecht betaald krijgen en onveilig werk doen. Ik had het gevoel dat ik hier iets mee moest. Ik had zelf genoeg, zelfs teveel kleding en wilde niet bijdragen aan het in stand houden van die nare industrie. Dus ging ik op zoek naar alternatieve manieren om met kleding om te gaan. Ik ontdekte dat er een heleboel toffe tweedehands winkeltjes zijn en kringloopwinkels met een schat aan originele, goedkope tweedehands kleding. Spullen hergebruiken is misschien wel het meest duurzaam.

Maar ‘what to do’ als ik iets nieuws wilde?

Ik kwam erachter dat er allerlei merken zijn die ‘fair trade’ produceren. Door kleding te kopen van deze merken weet je (bijna) zeker dat er niet vanalles mis gaat. Je hebt fair trade als keurmerk en als concept. Zo zijn er stoffen en fabrieken die gecertificeerd zijn. Maar er zijn ook kledingmerken die zijn gestart met als uitgangspunt: we willen enerzijds mooie dingen maken voor onze klanten, maar we willen ook dat die spullen iets goeds brengen voor de mensen die het maken. En dan niet een schamel loon en een 6o+ uur werkweek, maar een goed loon, zekerheid, een veilige en gezonde werkplek, pensioen, vakantie enzovoort. Ik leerde een paar merken kennen die het op die manier aanpakken en werd helemaal enthousiast. De prijzen van deze kleding liggen wel wat hoger dan ik gewend was. Dit komt omdat het een nichemarkt is, er in kleinere oplages wordt geproduceerd, omdat de productiekosten hoger liggen, omdat er vaak kwalitatief betere stoffen worden gebruikt. In mijn eigen portemonnee merk ik overigens niet zoveel verschil met een paar jaar geleden. Ik koop minder, vaker tweedehands dus goedkoop, en iets nieuws is wat duurder. Onderaan de streep ben ik niet duurder uit. Dat is toch ook best fijn.

Doei!

PS. Noem eens zo’n merk?
Nou bijvoorbeeld People Tree. Dit merk is al meer dan twintig jaar bezig en pionier op het gebied van fair trade kleding. Het was het eerste kledingmerk dat een fair trade certificering kreeg. Ze produceren in zo’n 50 ‘Fair Trade Groups’ in 8 ontwikkelingslanden. Ze hebben een hele andere manier van werken dan veel bedrijven. Ze gebruiken veel handgeweven, gebreide, en handgemaakte sieraden omdat dit meer werk oplevert, in totaal voor meer dan 4000 boeren en ‘artisans’. Je kan er meer over lezen op hun site. Echt een top kledingmerk!

PPS. Hoe weet je dat deze merken het echt beter doen?
Ze zijn bijvoorbeeld aangesloten bij de Fair Wear Foundation, gecertificeerd door World Fair Trade Organization, produceren bij gecertificeerde fabrieken, gebruiken biologische katoen en duurzame stoffen zoals Tencel en gerecycled polyester, zijn gerankt door Rank a Brand en … ik geloof hun eigen verhaal (tot dat het tegendeel is bewezen).

PPPS. Waar kan ik die merken vinden? 
Je kan ze leren kennen door Zuivere Wol te volgen. Kopen kan bijvoorbeeld in de winkel waar ik werk, Nukuhiva. Of via deze webshops die ik in een blog op een rijtje heb gezet.

PPPPS. Ik heb iets nodig maar ik kan er geen leuk fair trade alternatief voor vinden?
Dat overkomt mij wel eens. (Er is namelijk nog heel veel ruimte op de fair-trade-kleding-markt voor nieuwe toffe merken, hint hint..) Ik wilde laatst een lekker dik crèmekleurig vest, maar ik kon ‘m niet fair trade vinden. Op gegeven moment kreeg ik stress omdat ik van mezelf niets niet-fair-trade mocht kopen. Tja, na een korte reflectie bedacht ik: ik heb m’n best gedaan, gezocht, kan ’t niet fair trade vinden, heb ’t echt nodig.. Dan koop ik ‘m in een ‘gewone’ winkel. Ik kijk dan welwaar het kledingstuk is geproduceerd. Bijvoorbeeld in China ligt het minimumloon dichterbij het leefbaarloon dan in Bangladesh of Cambodja. Ik kocht uiteindelijk m’n droomvest bij Didi, geproduceerd in China en na een praatje gemaakt te hebben met een verkoper over de fair-trade-heid van Didi.

[Beeld: Lena the Fashion Library]

Schrijf een reactie

Reactie